Szkic Jana Szczepkowskiego z 1941 roku prezentuje serię przestrzeni wewnętrznych, będących prawdopodobnym projektem wnętrza Centralnej Doświadczalnej Stacji Jedwabniczej w Milanówku. Projekt ten powstał w wyniku umowy podpisanej przez Szczepkowskiego z rodzeństwem Henryką i Stanisławem Witaczkami, dotyczącej prac przy budowie siedziby stacji. Kontrakt zawarto po rozstrzygnięciu konkursu, co zaznaczył artysta w swoich notatkach.
Górna część rysunku oferuje perspektywiczny widok pokoju z widocznymi belkami na suficie oraz elementami umeblowania, takimi jak stoły i krzesła. Dolna część zawiera sceny z innych części wnętrza, ukazując osoby w interakcji, co sugeruje funkcjonalność przestrzeni jako miejsca spotkań lub dyskusji.
Wykorzystanie technik ołówkowych i akwareli przez Szczepkowskiego nadaje szkicowi głębię oraz materialność, szczególnie widoczną w drewnianych elementach i innych cechach wnętrza. Styl szkicu łączy precyzję z artystycznym wyczuciem, co pozwala Szczepkowskiemu przekazać nie tylko układ, ale również atmosferę proponowanego projektu.
