Rysunek przedstawia serię ołówkowych szkiców na papierze. Centralną postacią jest mężczyzna z wyrazistymi rysami twarzy, którego sylwetka przypomina popiersie Wojciecha Bogusławskiego autorstwa Szczepkowskiego – twarz wydaje się być pełna charakteru z wyraźnie zaznaczonymi oczami i nosem, co może być było studium do pełniejszej rzeźby.
Poniżej mężczyzny znajduje się delikatnie wykonany prawdopodobny wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Postać Madonny jest ujęta w subtelne linie, z głową lekko pochyloną ku Dzieciątku, co nadaje kompozycji uczucie czułości i spokoju.
Na dole rysunku znajdują się inne, bardziej szkicowe postaci, znacznie mniej zdefiniowane.
Technika ołówkowa użyta w tych szkicach jest różnorodna, od delikatnych linii po mocne cieniowanie, co pozwala na wyeksponowanie różnych elementów kompozycji.
